تصور کنید
شما با یکی از وسائل نقلیه عمومی قصد سفر دارید
در آخرین لحظه متوجه می شوید که سفر شما با ده ساعت تأخیر انجام می شود
از طرفی شما در زمان خاصی باید در مقصد باشید

چاره ای نیست جز انتظار!

در لحظاتی که سپری می شود، چه احساسی دارید؟

ممکن است من احساس گیجی داشته باشم
شاید شما احساس خشم نسبت به پرسنل داشته باشید
فردی دیگر به غم عجیبی دچار
می شود
آن یکی شروع به پرخاشگری می کند

شما در آن لحظه خاص چه احساسی دارید؟

آیا این احساس همان احساسی نیست که شما در زندگیتان به عنوان واکنش به موقعیت های فشارزا نشان می دهید؟

در حقیقت
این همان احساسی است که در خانواده تشویق و تأیید شده است و امکان دارد این احساس را اُلگوبرداری کرده باشیم

مثلاً اگر من به خاطر تأخیر، احساس خشم نشان می دهم، احتمال دارد که والدین من در دوران کودکی چنین احساسی را مکرراً نشان داده اند

پس احساس خشم در خانواده من مورد پذیرش بوده و اگر من در کودکی هر احساس دیگری را مثل غم، شادی و یا هراس نشان می دادم مورد سرزنش قرار می گرفتم و یا اصلاً دیده نمی شدم

به این گونه احساس ها که به عنوان یک هیجان آشنا در دوران کودکی یاد گرفته ایم و تشویق شده است  احساس تخریبی گفته می شود و
اکنون در بزرگسالی به طورناخودآگاه وضعیتی را تدارک می بینیم که احساس تخریبی را در آن موقعیت تجربه کنیم
که به آن وضعیت تخریبی گفته می شود

احساس خشمی که من در موقعیت های فشارزا نشان می دهم احساس تخریبی مورد علاقه من است.