در برخی مواقع در زندگی هرکدام از ما ممکن است احساس غرق شدن در مشکلات را تجربه کرده باشیم و ممکن است برای حل این مشکلات یا مسائل روزمره نیاز به کمک داشته باشیم. با توجه به آمار موسسه ملی سلامت روان آمریکا، بیش از ۳۰ میلیون آمریکایی نیاز به کمک فوری مشاوره‌ای دارند تا با احساسات و مشکلاتی که به نظرشان فراتر از کنترل آنها است، روبرو شوند. مشکلات مربوط به ازدواج یا روابط احساسی، وضعیت خانوادگی یا برخورد با از دست دادن شغل، مرگ عزیزان، افسردگی، استرس، افرسودگی یا سوء مصرف موادمخدر.
این تلفات و تنش های زندگی روزمره می تواند به طور قابل توجهی ناتوان کننده باشد. گاهی اوقات ما نیاز به کمک خارجی از یک حرفه ای آموزش دیده داریم تا با این مشکلات کنار بیاییم. از طریق درمان، روانشناسان به میلیون ها انسان در تمام سنین کمک می کنند تا زندگی سالم و سازنده تر داشته باشند.

احساس غم و اندوه زیاد و طولانی مدت در دنیای شهری امروز امری اجتناب‌ناپذیر است.
شما برای انجام فعالیت های روزمره دچار دشواری می شوید: به عنوان مثال، شما نمی توانید به تکالیف کاری خود متمرکز شوید، و در نتیجه از کار شغلی خود رنج می برید. این از کنترل خارج شدن مشکلات شما بیش از حد نگران کننده است و باید مداوم انتظار بدترین حالت را داشته باشید یا به طور مداوم احساس کنید در لبه ای پرتگاه گونه از موقعیت زندگی تان هستید.

روانشناسی و روان درمانگری چیست؟

روانشناسانی که در زمینه روان درمانی و سایر انواع درمان روانشناختی تخصص دارند، افراد بسیار متخصص با تخصص در زمینه رفتار انسان، ارزیابی سلامت روان، تشخیص و درمان و تغییر رفتار هستند. روانشناسان با بیماران کار می کنند تا احساسات و نگرش های شما را تغییر دهند و به شما در ایجاد الگوهای سالم تر و موثرتر رفتار کمک کنند.

روانشناسان روشی معتبر علمی را برای کمک به افکار، احساسات و رفتار شما اعمال می کنند. روان درمانی یک تلاش مشترک بین یک فرد و یک روانشناس است. این یک محیط حمایتی است که به صورت آشکار و محرمانه تا در مورد نگرانی ها و احساسات صحبت شود. روانشناسان حفظ محرمانه بودن اطلاعات شما را بسیار مهم می دانند و به سوالات شما در مورد آن شرایط نادر که اطلاعات محرمانه باید به اشتراک گذاشته شود، پاسخ خواهند داد.

چگونه یک روانشناس پیدا کنیم؟

برای پیدا کردن یک روانشناس، از پزشک عمومی خود یا یکی دیگر از متخصصین بهداشتی کمک بخواهید. با مرکز روابط محلی (در امریکا شبکه ای از اطلاعات محلی مانند ۱۱۸ وجود دارد تا بتوانید درباره ی مشکلات روحی خود درخواست روانشناس و یا مشاور داشته باشید) تماس بگیرید.

انجمن روانشناسی آمریکا در سایت خود چهار فاکتور را برای یافتن یک روانشناس مناسب اعلام کرده است:

۱. در ابتدا تلاش کنید بعد از آنکه احساس نیاز به روانشناس را در خود دریافتید، بازخوردهای خانواده و اطرافیان را مورد توجه قرار دهید تا بدانید چرا می خواهید با یک روانشناس ملاقات داشته باشید.
۲. از طریق منابع اینترنتی که هر کشوری با توجه به پراکندگی روانشناسان محلی و منطقه ای دسته بندی شده اند می توانید با روانشناس مورد نظر آشنایی پیدا کنید.
لازم به ذکر است ممکن است اگر برای اولین بار به روانشناس مراجعه می کنید آزمون و خطا رخ بدهد و نیاز باشد تا دوباره روانشناسی را انتخاب کنید. معمولا در این شرایط شیوه ی علمی ارجاع به روانشناس دیگری توسط روانشناس فعلی انجام می شود.
۳. اگر به تنهایی قادر به انتخاب نیستید، از خانواده خود یا دیگرانی که در محیط اجتماعی زندگیتان مورد امین شما هستند کمک بخواهید.
۴. در کشورهایی که پزشک خانواده فعال است -مانند ایران- می توانید با پزشک خانوادگی و یا در صورت لزوم که مورد مناسبی ست با پزشک عمومی مشکل خود را در جریان بگذارید تا به شما راهنمایی لازم برای یافتن یک روانشناس خوب را انجام دهد.

چه هنگام انتخاب خود را مطمئن بدانید!

روانشناسان و مراجعان با هم کار می کنند. تعاملی ترین ارتباط یاری رسانی که ممکن است در دنیا وجود داشته باشد. اکثر روانشناسان بر این باورند که یک عامل مهم در تعیین اینکه آیا یک روانشناس مورد اعتماد و یاری رسان برای شما فایده دارد، میزان رضایت شخصی شما از ارتباطی ست که با روانشناس در ملاقات های حضوری دارید. ارتباط خوب و ‌مورد رضایت شما با روانشناس مهم است. یکی را انتخاب کنید که با آن راحت هستید و بدون احساس پشیمانی از برملا کردن رازهایتان، بتوانید به آینده با او امید داشته باشید.

سوالاتی که باید از بپرسید؟

۱. آیا شما یک روانشناس مجاز و دارای پروانه مخصوص از مجموعه های وابسته ی روانشناسی هستید؟ (در ایران و معمولا پروانه و جواز مورد نظر در بالای سر روانشناس در اتاق درمان یا در بالای سر میز منشی نصب می شود)
۲. چند سال است که شما روانشناسی و درمان در این حوزه را تجربه کرده اید؟ با این جمله روانشناس شما را در ابتدا مورد آزمون قرار می دهد: احساس می‌کنم شما دارای (اضطراب، تنش، افسردگی و غیره) هستید. و شما در پاسخ می تواند بگوید: من مشکلی دارم (با کارم، ازدواج، خوردن، خوابیدن، و غیره).
۳. چه تجربه ای برای کمک به افرادی که این گونه مشکلات را دارند، داشته اید؟به عنوان مثال، کار با کودکان و خانواده ها
۴. تخصص شما چیست؟ چه نوع درمانی شما استفاده می کنید و آیا این نوع درمان برای مشکلات و مسائل من اثبات شده است؟
۵. هزینه های درمانی شما چگونه است؟ (هزینه ها معمولا بر اساس یک جلسه ۴۵ دقیقه ای تا ۵۰ دقیقه ای است)
۶. آیا شما بیمه در مدل های درمانی قبول می کنید؟ چه نوع بیمه را قبول می کنید؟

آیا یک روانشناس به من کمک خواهد کرد؟

بر اساس یک خلاصه تحقیق از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، برخی از اشکال روان درمانی می تواند به طور موثر افسردگی، اضطراب و علائم مرتبط با آن، مانند درد، خستگی و حالت تهوع را کاهش دهد. تحقیقات به طور فزاینده ای ایده ای را مطرح می کنند که سلامت جسمی و روحی با هم ارتباط دارند و دیدن یک روانشناس می تواند سلامت کلی فرد را بهبود بخشد.

شواهد قانع کننده ای وجود دارد که اکثر افرادی که حداقل چندین جلسه با روانشناس داشته اند بسیار بهتر از افراد دارای مشکلات عاطفی هستند که درمان نشده اند. یک مطالعه مهم نشان داد که ۵۰ درصد از بیماران پس از هشت جلسه به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافتند، در حالی که ۷۵ درصد از افراد در پایان سال مراجعه پزشکان غیرمشاور بهبود یافتند. این بازه زمانی را مقایسه کنید؟

چگونه می توانم بدانم مورد درمان قرار گرفته ام؟
همانطور که شروع به درمان می کنید، باید با روانشناس خود اهداف مشخصی ایجاد کنید. ممکن است سعی کنید غلبه داشته باشید بر احساسات ناامیدی در ارتباط با افسردگی یا کنترل ترس هایی که زندگی روزمره شما را مختل می کند. به یاد داشته باشید، اهداف خاص نیاز به زمان بیشتری برای رسیدن نتیجه مورد نظر را دارند. شما و روانشناسنان باید تصمیم بگیرید در چه نقطه ای ممکن است انتظار داشته باشید که پیشرفت را شروع کنید.

این نشانه خوبی است اگر شما در خود شروع به احساس تسکین و حس امیدواری می کنید. اغلب مردم در طول درمان احساسات فراوانی دارند. بعضی از مشکلات در فرایند درمان رخ می دهد که افراد ممکن است از آن دچار مشکل در بحث، در مورد تجربه های دردناک و ناراحت کننده، شوند. هنگامی که احساس تسکین یا امیدواری می کنید، می تواند نشانه ای مثبت باشد که نشان می دهد شما شروع به کشف افکار و رفتار خود کرده اید.

مثالی از انواع مشکلات که افراد را برای کمک به روانشناسان راهنمایی می کند در زیر آمده است:
مردی که خود را به دلیل رفتار نامناسب نسبت به کارکنان و سایر کارکنانش، به کار وسواس و خدشه وارد کرده است. او به شدت نوشیدنی الکی مصرف می کند و با همسرش درگیری لفظی دارد.
هنگامی که عوامل مشارکتی که ممکن است منجر به افزایش استرس در مردان شود، مورد بررسی قرار گرفته است، روانشناس یک درمان ارائه می دهد که به مشکلات و مسائل آن مراجعه مربوط است. روانشناس به مراجع کمک خواهد کرد تا با تجربیات پیشینش که با مشکلات امروزش مشابه است روبرو شود.

روانشناس به عنوان یک شخص ثالث آموزش دیده، با تجربه و بی طرف، به این مراجع کمک خواهد کرد تا از منابع موجود (خود و دیگر منابع: محیط و افراد پیرامون زندگی اش) برای مقابله با این مشکل استفاده کند. روانشناس همچنین با ایجاد مهارت های جدید و راه حل های حل مسئله برای این مشکل به مراجع کمک خواهد کرد.

روانشناسی و اخلاق

درک محرمانه بودن و نحوه رفتار روانشناس در حفظ حریم خصوصی شما

روان درمانی با بازدهی تر است زمانی که شما بتوانید بدون مقاومت و صادق باشید. اگر قبلا ملاقات با روانشناس را تجربه کرده باشید، ممکن است برخی از سوالات مربوط به حریم خصوصی داشته باشید که ما در این مقاله تصمیم به پاسخ به این سوال را داریم.

آیا چیزهایی که در درمان با مشاورم بحث می کنم خصوصی هستند؟
محرمانه بودن بخش مهمی از اصول اخلاقی در روانشناسی است. روانشناسان درک می کنند برای اینکه با احساس راحت در مورد اطلاعات شخصی و آشکارا صحبت کنید، نیاز به یک مکان امن برای صحبت کردن در مورد هر چیزی که می خواهید را، مهیا کنند. البته بدون ترس از این اطلاعات از اتاق به بیرون انتقال پیدا کند. توجه کنید که حریم خصوصی شما را روانشناسان بسیار جدی می گیرند و این اولین و مهمترین اصل و قاعده درمان است.

قوانین خاصی برای حفظ حریم خصوصی شما نیز تدوین شده است. قانون حمل و نقل و حسابرسی بیمه درمانی (HIPAA) حاوی یک قانون حفظ حریم خصوصی است که استانداردهای ملی را برای محافظت از پرونده های پزشکی افراد و اطلاعات شخصی سلامت، از جمله اطلاعات مربوط به روان درمانی و سلامت روان را در برمی گیرد. لازم به ذکر است ایران هم عضو این معاهده ی بین المللی ست.

قانون حفظ حریم خصوصی HIPAA برای حداقل سطح حفاظت طراحی شده است. بعضی از کشورها حتی قوانین سختگیرانه ای برای حفاظت از اطلاعات شخصی شما در اختیار شما قرار می دهند. آلمان، اتریش، فرانسه، مالزی، عربستان، سنگاپور و امریکا سخت ترین این قوانین را دارند.

در اولین بازدید شما یک روانشناس باید اطلاعات کتبی سیاست های حفظ حریم خصوصی و نحوه برخورد با اطلاعات شخصی خود را به شما ارائه بدهد. این اطلاعات توضیح می دهد که در برخی موارد، به قانون حریم خصوصی استثناهایی وجود دارد.
چه وقتی یک روانشناس می تواند اطلاعات شخصی من را بدون رضایت من به اشتراک بگذارد؟
در برخی شرایط خاص، روانشناسان می توانند اطلاعات را بدون رضایت کتبی مشتری به اشتراک بگذارند. استثناهای معمول عبارتند از:

۱. روانشناسان ممکن است اطلاعات شخصی بدون رضایت را برای محافظت از بیمار یا عموم از آسیب جدی در اختیار قرار دهند – اگر برای مثال مراجع در مورد قصد خودکشی یا آسیب رساندن به فرد دیگری صحبت کند، پزشکان باید گزارش خشونت خانگی، سوءاستفاده یا غفلت از کودکان، سالمندان یا افراد معلول را ارائه‌ی دهند. (با این حال، اگر یک بالغ افشا کند که او به عنوان یک کودک مورد آزار قرار گرفته است، روانشناس معمولا مجبور نیست که این سوءاستفاده را گزارش کند، مگر اینکه کودکان دیگری همچنان مورد سوء استفاده قرار گیرند)
۲. روانشناسان ممکن است در صورت دریافت حکم دادگاه، اطلاعات را منتشر کنند.

آیا شرکت های بیمه، سوابق من را مشاهده خواهند کرد؟
روانشناسان اطلاعات خاصی در مورد تشخیص بیماری و درمان شما با شرکت بیمه درمانی که برای درمان شما هزینه می کنند به اشتراک می گذارند تا شرکت بتواند تعیین کند چه سطح از مراقبت هایی را لازم است انجام دهد.
شرکت بیمه درمانی یا برنامه HIPPA محدود شده است تا این اطلاعات را محرمانه نگه دارد.
توجه: به طور مشابه، روانشناس شما ممکن است از رضایت شما برای اشتراک گذاری اطلاعات و یا مراقبت از شما با متخصصان مراقبت های بهداشتی دیگر برای هماهنگ کردن مراقبت های بیشتر درخواست کند.

به نمونه ی زیر توجه کنید،

من دختری زیر ۱۸ سال هستم. آیا روانشناس به پدر و مادرم در مورد جلسات مشاور چیزی می گوید؟
کشورهای مختلف سنین قانونی مختلفی دارند که در آن جوانان می توانند بدون اطلاع رسانی به والدین از خدمات بهداشت روانی برخوردار باشند. در اغلب موارد، والدین وقتی که یک فرد خدمات روان درمانی را دریافت می کند، درگیر موضوع می شوند. در ایران هم این گونه است.

روانشناسان می خواهند جوانان احساس راحتی کنند و احساسات خود را به اشتراک بگذارند و مراقب حریم خصوصی آنها باشند. اغلب، در اولین بازدید از روان درمانی، کودک، والدین و روانشناسان با هم به نشستن برای بحث در مورد قوانین برای حفظ حریم خصوصی اقدام می کنند. به این ترتیب والدین و فرزندان دقیقا می دانند که چه نوع اطلاعاتی که روانشناس می تواند با والدین به اشتراک بگذارد، و چه خصوصیاتی را حفظ خواهد کرد. به عنوان مثال، والدین تنها در صورتی که فرزند کوچک آنها در فعالیت های خطرناک شرکت داشته باشد، روانشناس، خانواده را در جریان قرار می دهد.

من پسری مسن تر از ۱۸ سال هستم، اما هنوز از بیمه والدینم استفاده می کنم. چه چیزی باید درباره حریم خصوصی خود نزد روانشناس بدانم؟
بسیاری از مراکز مشاوره نیازی به بیمه ندارند. در این موارد، مراجعه کننده باید بتواند بدون نیاز به اطلاع والدین خود خدمات بهداشت روانی را در صورت تمایل دریافت کند.

هنگامی که یک فرد با استفاده از بیمه درمانی به دریافت خدمات مشاوره ای اقدام می کند یک بیانیه به نام( Explained Benefits EOB) برای شما ارسال می شود که توضیح می دهد که کدام خدمات مورد استفاده و هزینه اش پرداخت شده است. اگر از بیمه والدین خود برای خدمات روان درمانی استفاده می کنید، والدین شما می توانند EOB را که خدمات مورد استفاده شما را مشخص می کند، دریافت کنند. با این وجود، آنها نمی توانند به سوابق شما دسترسی پیدا کنند و یا آنچه را که در جلسات خود با یک روانشناس صحبت کرده اید، پیدا کنند.

در مورد درمان روان درمانی چه اطلاعاتی می توانم داشته باشم؟

حریم خصوصی شما به عنوان یک بیمار یا مراجع حق شما است. اگر تصمیم می گیرید به دوستان یا خانواده خود بگویید که یک روانشناس را می بینید، شما آزادانه این کار را انجام می دهید. چقدر اطلاعاتی که می خواهید به اشتراک بگذارید، به شما بستگی دارد. روانشناسان از لحاظ اخلاقی از حفظ حریم خصوصی شما صرف‌نظر از اینکه چه اطلاعاتی را انتخاب می کنید برای به اشتراک گذاشتن با دیگران، متعهد هستند. به عنوان مثال، روانشناسان معمولا با مشتریان در سایت های رسانه های اجتماعی ارتباط برقرار نمی کنند، حتی اگر مشتری این درخواست را آغاز کند.

گاهی اوقات، برای روانشناسان مفید است که نگرانی ها یا رفتارهایتان را با دیگران یا در زندگیتان بحث کنید و یا اجازه دهید که روانشناس این کار را انجام دهد. یک روانشناس ممکن است بخواهد گفتگو با همسر خود را برای درک بهتر آنچه در خانه شما اتفاق می افتد، انجام دهید. برای مثال، اگر یک کودک در مدرسه مشکلی داشته باشد، روانشناس ممکن است بخواهد با معلم کودک مصاحبه کند. اما اینکه شما تا چه میزان دیگران را درگیر می کنید کاملا به شما بستگی دارد. روانشناسان به طور کلی نمی‌توانند بدون رضایت کتبی شما با کسی دیگر تماس بگیرند.

اگر نگرانی های خاصی در مورد محرمانه بودن یا اطلاعاتی که روانشناس از نظر قانونی مجبور به افشا کردن شده است، در این مورد با روانشناس خود صحبت کنید. او خوشحال خواهد شد که به شما در درک حقوقی که برای شما تدوین شده است، کمک کند.