(Existential Therapy: Make Your Own Meaning)

زندگی در کلیت فردی و اجتماعی اش مملو از فرضیات ارتباطی ست که ما بین انسانها در تعامل است. همه ی آنچه تحت عنوان “ارتباط” در یک جامعه ایجاد می شود مبتنی بر سه اصل “نوشتن”، “گفتن” و “شنیدن” امکان ظهور پیدا می کند. بر پایه ی همین سه اصل است که می گوییم کلیت مفهموم علمی و عملی “درمان وجودی” تنها یک رویداد یا فرآیند کلینیکی و آکادمیک نیست. هنگامی که شما در زندگی فردی و جمعی خود فکر می کنید، می نویسید و یا می خوانید به دنیای درمان وجودی قدم گذاشته اید.
حتی هنگامی که به تماشای فیلمی نشسته اید داستان فیلم شروع، ادامه و پایان اش را چه زندگی نمایش دهد و چه مرگ، موجودیت خود را در درمان وجودی می یاید. درمان وجودی پاره خطی ست که یکسوی آن تولد و سوی انتهایی اش مرگ است و انسان در این مسیر زندگی می کند. همه ی ما در تک تک لحضه های زندگی رفتارهایمان را زیر نظر داریم و امکان زیر نظر گرفته شدن توسط دیگران را فراهم کرده ایم. این امکان منشوری در درک یکدیگر را مدیون حضور پدیده ی درمان وجودی هستیم که با شنیدن فکرهای خود، شما را در مقام شنونده ی درون خودتان، معرفی می کند.

تا قبل از این انسان از شنیدن صدای خود هراس داشت. روانکاوی ترسی فردی اجتماعی را پدید آورده بود که سه اصل مذکور در ایجاد درمان وجودی را یک توهم انگاشته بود. امروز اما شما می توانید مداوم به خود، دیگران و حتی اشیا پیرامون ارتباط ذهنی برقرار کنید و تنها با شنیدن همدیگر یک اعتماد جهان شمول را پایه ریزی کنید.

درمان وجودی رویکردی متفاوت به “معنا”
اگزیستانسیالیسم دارای دیدگاه منحصر به فرد در شرح معنا است که آن را جدا از جریان اصلی فلسفه که قبل تر بود، می سازد: “معنا ذاتی است”. اما اگزیستانسیالیسم با پیوند علمی و عملی اش با درمان وجودی انقلابی را طرح ریزی کرد تحت عنوان “معنای بهنگام”. به این معنی که معنا در لحظه می تواند با انسان همراه باشد و یا او را ترک کند. هیچ چیزی جز انسان همیشه و همواره همراهی بشر را نمی کند.

این به این معنا نیست که هیچ معنایی وجود ندارد، فقط معنای ذاتی، ساخته شده و یا «پیش فرض» در جهان ما وجود ندارد. هر معنی از جهان ما به دست می آید، توسط اراده و خواست فرد وجود می آید.

اگزیستانسیالیسم مردم را به پذیزش آزادی و مسئولیت برای انتخاب های خودشان فرا می خواند و بر اساس نهادها یا افراد دیگر که به ما بگویند چطور انتخاب های اخلاقی ما غیرقانونی است و مانع پیشرفت شخصی ما می شود، عمل نمی کند. با توجه به تفکر موجود، ما باید به درون خود نگاه کنیم تا معنی را پیدا کنیم، ارزشهایمان را بپذیریم و تصمیماتی را که زندگی ما را شکل می دهد، بسازیم و مسئولیت اش را با آغوش باز پذیرا باشیم.

رابطه در درمان وجودی

رابطه در درمان وجودی نسبت به هر درمانی حیاتی تر است. درمانگر یک متخصص پشت میز نشین نیست که از طریق خودآزمایی آکادمیک مراجع را هدایت می کند؛ بلکه او همسایه است. همسایه ای امین و مقتدر که اضطراب و ترس وجودی را تجربه کرده است و قصد دارد دیگران را از طریق روند دشوار پذیرش تعهدات و مسئولیت های انتخاب های زندگی حتی به قیمت انکار زندگی، هدایت کند.

پیام شخصی از درونتان انتشار داده شده، بشنوید!

این قطعه کوتاه ایده یک نوع درمان را بر اساس تئوری های اگزیستانسیالیسم معرفی می کند.
انسان اگر کهن ترین تاریخ را در زندگی اش تجربه کرده باشد هنگامی که به خود گوش می کند گویی تازه تولد یافته است و این رهایی از تاریخ نه بی مسئولیتی که توجه به حال است. انسان، انتخاب است. انتخاب در لحظه حال وجود می یابد و نه در تاریخ و گذشته. در میان سروصداهای فراوان موجود در جامعه امکانی پیدا شده است تا گوینده و شنونده وضعیت انسانی باشید که درونتان زندگی می کند. زندگی مسالمت آمیز و گاهی دشوار که تنها یک هدف دارد:

دست از جستجوی معنا بکشید، خودتان معنای خود هستید.