
درمان به روش رواندرمانی پویشی
رواندرمانی پویشی چیست ؟
درمان به روش روان پویشی شبیه به درمان روانکاوی است. اما با این تفاوت که یک شکل عمیق و تاثیرگذار افکار و هیجانها علل مهم رفتار فرد درنظر گرفته می شود.
درمان روان پویشی کمتر بر رابطه درمانگر-مراجعه کننده متمرکز است و بر همین میزان بر رابطه بیمار با دنیای خارجی اش تمرکز جدی دارد. اغلب، درمان روان پویشی با توجه به فراوانی و تعداد نشستها کوتاهتر از درمان روانکاوی ست.
امروزه در کنار شیوه های درمانی که در میان مردم و مشاوران بیشتر مطرح است دو روش محبوب سی بی تی و روش مدرن آی پی تی است. با وجود گسترش این دو نوع درمان هنوز هم از درمان روان پویشی استفاده می شود اما با توجه به قابلیت هایش باید بگوییم که کمی از روش های مرسوم درمانی عقب مانده است.
درمان روان پویشی عمدتا ً برای درمان افسردگی و دیگر اختلالات روانی جدی به کار می رود. به خصوص در افرادی که معنا را در زندگی خود از دست دادهاند و در شکلدهی یا حفظ روابط شخصی مشکل دارند. مطالعات نشان دادهاند که دیگر کاربردهای موثر در درمان شامل اعتیاد، اختلال اضطراب اجتماعی است
psychodynamic دردرمان روانپویشی چه چیزی را باید انتظار داشته باشید؟
با کمک مشاور، بیمار تشویق می شود تا آزادانه در مورد هر چیزی که به ذهن می رسد صحبت کند. از جمله مسائل جاری، ترسها، آرزوها، رویاها و تخیلات.
هدف، درک و لمس تجربه ی بهبود علائم است. اما چنین مزایایی را به عنوان افزایش اعتماد به نفس، استفاده بهتر از استعدادها و توانایی های خود، و توانایی بهبود یافته برای توسعه و حفظ روابط ارضا کننده بیشتر اهمیت پیدا می کند. البته باید بدانیم بیمار ممکن است پیشرفت مداوم را پس از پایان درمان تجربه کند. اگر چه درمان کوتاه مدت یک سال یا کمتر هم، ممکن است برای برخی از بیماران کافی باشد.
روان پویشی درمانی چگونه عمل می کند؟
تئوریها و تکنیکهایی که در psychodynamic درمانی (روان پویشی) استفاده می شود شامل تمرکز بر تشخیص نشانه ها، درک احساس، بیان مستقیم عواطف، و غلبه بر احساسات منفی و متناقض به منظور بهبود تجارب و روابط بین فردی بیمار است. این تمرکز درمانی شامل کمک به بیمار برای درک چگونگی تاثیر عواطف گذشته اش بر تصمیمگیری ها، رفتار و روابط فعلی است. درمان روان پویشی همچنین به دنبال کمک به کسانی است که از ریشه ی مشکلات اجتماعی خود آگاهی و درک دارند اما قادر به غلبه بر این مشکلات خود نیستند.
در این درمان بیماران یاد می گیرند که مشکلات فعلی خود را ابتدا آنالیز و سپس حل کنند و رفتار خود را در روابط فعلی از طریق اکتشاف عمیق و تحلیل تجارب قبلی (گذشته) و احساسات (شکست خورده) تغییر دهند.
دقیقا به همین دلایل تکیه بر آزادی عمل فرد عملگرایی اش این نوع درمان از درمان روانکاوی و دو نوع درمان مذکور مفید تر است.
نقش درمان روان پویشی برای بیماران مبتلا به اعتیاد
اغلب افراد مبتلا به اختلالات ناشی از مصرف مواد نسبت به نگرش دیگران از خودشان احساست منفی دارند.
معمولا این احساس از جانب دیگران بر فرد معتاد بیان می شود اما در بیشتر موارد احساسات و انتظارات منفی بیمار از خودش موجب بازخورد منفی از سوی دیگران در جامعه می شود. در زیر به بخشی از این احساسات اشاره می کنیم:
” همه از من نفرت دارند .”
” من فقط مورد سواستفاده قرار گرفتهام .”
” مردم به من میخندند .”
” هیچکس نمیفهمد که من چه احساسی دارم .”
” همه از من میخواهند چیزی باشم که نیستم .”
برای بسیاری از افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد و مصرف الکل روشی برای کسب اعتماد به نفس در برابر احساس عزتنفس پایین وجود دارد. معمولا اینگونه برداشت می شود که انکار حالات فعلی می تواند منجر به یک انقلاب درونی برای انعکاس احساسات قدرتمند شود.
در زیر مثالهایی از اظهاراتی را می بینیم که با این هدف بیان می شوند:
” من خیلی احمق و سادهلوح هستم .”
” من نمیتوانم هیچ کاری درست انجام دهم .”
اگر من از مواد مخدر استفاده نکنم، عقلم را از دست خواهم داد .”
” من نمیتوانم به خودم کمک کنم .”
” من شخص بسیار خوب یا صادقی نیستم .”
بیماران برای درمان مراجعه می کنند زیرا آن ها از نشانه ها و مشکلات شان رنج می برند. برای پایان بخشیدن به این رنج، باید علت آن را جستجو کنید؛ بنابراین در اولین قدم از بیمار پرسیده می شود که در مورد چه مشکلی از ما کمک می خواهد. سپس به دنبال موقعیت خاصی می گردیم که در آن این مشکل رخ داده است.
با این جستجو، ما متوجه می شویم که بیمار به سبب اضطرابی که دارد از چه احساسی توسط مکانیسم های دفاعی اجتناب می کند. توجه کنید که این مکانیسم های دفاعی باعث رنج او هستند.
در این زمان به بیمار کمک می شود تا متوجه شود که در درمان باید چه کاری انجام دهد:
ابتدا دفاع هایی را که باعث ایجاد مشکلات شده است ببیند و بخواهد بر آن غلبه کند
دوم، به جای دوری و فرار با اضطرابش روبرو شود.
سوم، احساساتی را که قبلاً از آن ها دوری می کرده را تجربه (احساس) کند.
اگر مراجعه کننده با احساساتش مستقیم و بدون واسطه روبرو شود و امکان تجربه ی آن ها برای او رخ دهد دیگر مجبور نیست از اضطراب و نشانه هایش رنج ببرد.
بیمار می تواند به جای استفاده از دفاع های ناسازگار و آسیب زا احساساتش را به سمت بهبود یافتگی سوق دهد.
منابع:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK64952
2. https://www.psychologytoday.com/us/therapy-types/psychodynamic-therapy
3. https://positivepsychologyprogram.com/psychodynamic-therapy
4. https://www.goodtherapy.org/learn-about-therapy/types/psychodynamic